De tuin van de buren. Ontwerp voor twee privétuinen in Amsterdam, 2001
Ontwerp voor een dubbeltuin in Amsterdam. Een vijver met muren en doorzichten scheidt én verbindt de twee tuinen. In het voorjaar bloeit de blauwe regen boven het terras.
foto: Kees Hummel
‘Deze dubbeltuin is aangelegd achter twee woningen in een voormalig kraakpand. De bewoners wilden in de oorspronkelijke gemeenschappelijke en grote ruimte meer gelegenheid voor privacy zónder dat het terrein volledig gesplitst zou worden. Voor die tegenstrijdige verlangens hebben de ontwerpers een geraffineerde oplossing bedacht. De ruimte is volledig ommuurd en een vijverpartij werd aangelegd waarin twee losse hoge wanden van schanskorven staan. Deze geleden de ruimte zodanig dat beide woningen een privé-gebied hebben dat grenst aan de woonkamer. De grote maat van de tuinen is benadrukt doordat vanuit beide tuinen lange zichtlijnen lopen naar de ruimte van de buren. De buitenmuren en de tussenmuren worden op twee plaatsen verbonden door een soort pergola van staaldraden.
Klimplanten die geplant worden tegen de buitenmuren kunnen hier langs verder groeien over de beide tuinen heen. Het water en de wanden vormen het kader van de tuinen die verder onafhankelijk van elkaar door de bewoners kunnen worden ingevuld, vergelijkbaar met een tuinkamer. Voor de huidige bewoners zijn ze ontworpen als twee verschillende, maar verwante tuinen. De ene tuin is ingevuld met een houten terras, enkele solitaire kleine bomen en groepjes vaste planten in halfverharding. In de andere tuin is eveneens halfverharding aangebracht, maar hier in combinatie met een gemengde border en een terras van zwarte en witte keitjes in een mozaïek van een zebra.’
[tekst P. Witsen]type Ontwerp voor dubbele stadstuin
locatie Amsterdam
opdrachtgever Particulier, 2 buren
ism Nikol Dietz, H+N+S landschapsarchitecten
datum 2001
prijs Publieksprijs Groei en Bloei, 2e prijs Hoveniers
publicatie Witsen, P. [2002]. Zebratuin – Amsterdam: de tuin van de buren, landschapsarchitectuur en stedenbouw in Nederland 1999 – 2001, p 104-107
